Wczasy nad morzem - wczasynadmorzem.info

Kluki

28 kwiecień 2010r.

Kluki jako wieś słowińska nad brzegiem jez. Łebsko jest położona wśród bagien i błot, zagubiona osada, do początków naszego stulecia zachowała wiele odrębności opierając się fali germanizacji. W końcu ubiegłego wieku większość mieszkańców stanowili rdzenni Kaszubi, w znaczniej części ze sobą spokrewnieni. 29 rodzin nosiło wówczas nazwisko Klick, 10 Pollex, 8 Reimann, poza tym występowały nazwiska Kirk, Barnów, Wegatzki, Schimanke i inni. Wiek XX przyniósł jednak całkowitą germanizację wsi i zanik kaszubskiej mowy. Dzisiaj wieś Kluki jest symbolem i jedynym śladem trwania kultury słowińskiego ludu zamieszkującego jeszcze do początków naszego wieku tereny między jeziorami Gardno i Łebsko. W1963 r. otwarto tu ekspozycję muzealną w zachowanej XIX-wiecznej zagrodzie Reimannów. Był to początek organizowania Muzeum Wsi Słowińskiej. Obecnie znajduje się tu siedem zagród składających się z budynków mieszkalnych i gospodarczych. Dla zaakcentowania rybackiego charakteru wsi zrekonstruowano także: magazyn łodzi, składzik i szałas rybacki. Budynki mieszkalne mają konstrukcję szachulcową, dachy dwuspadowe lub naczółkowe, kryte trzciną. Ze względu na podmokły teren chałupy nie były podpiwniczone, a całą konstrukcję wspierano na kamieniach. Belki wyciosywano z drewna dębowego, a przestrzenie między nimi wypełniano gliną. Najstarszym budynkiem jest chałupa Charlotty Klick pochodząca z końca XVIII w., najmłodszym chałupa Alberta Klicka z lat 20. XX w. W skansenie można prześledzić pełną ewolucję architektury i urządzenia wnętrz chat słowińskich od pocz. XIX w. do lat 30. wieku XX. W chatach zgromadzono meble i przedmioty codziennego użytku Słowińców. Ciekawostką etnograficzną są drewniane buty dla koni zwane klumpami. Ze względu na grząski teren zakładano je koniom na nogi aby nie zapadały się w błoto podczas pracy. Za wsią, przy drodze do Smołdzina stary cmentarz. Najstarszy nagrobek pochodzi z 1877 r. Tutaj pochowana jest również autochtonka Ruth Kotsch, która od 1963 r. była pierwszym pracownikiem skansenu. Pośrodku obelisk poświęcony mieszkańcom wsi poległym w I wojnie światowej.